20 Temmuz 2009 Pazartesi

O AYAKKABIYI İSTEMİYORUM...

Geçenlerde oğlumla konuşuyorduk. Yeni bir spor ayakkabısı çıkmış ama fiyatı dudak uçuklatıyor, alamayacağımızı söyledim. Sonuçta evde başka ayakkabıları vardı. Biraz afra tafra yaptı ama nihayetinde benim fikrimde o da hemfikir oldu. Markete alışverişe çıktığımızda oğlumun beni marketin dışında, yaşlı gözlerle beklediğini gördüm. Ne olduğunu sordum. "Anne ne kadar haklıymışsın, ben artık o ayakkabıyı istemiyorum." dedi. Gözlerine baktım, bir de onun baktığı noktaya baktım. Tekerlekli sandalyede kendi yaşlarında bir delikanlı vardı. Ne bir kelime edebildim, ne de ağlayabildim. Bildiğim, halen boğazımın düğüm düğüm olduğu...
***İtiraf.com dan

1 yorum:

Seher Ozturk dedi ki...

çocuğa gerçekten de aferim. acaba kaçımız onun yaptığını yapıyoruz ve bazı şeylerden ders çıkartıyoruz kendimize. aslında mutlu olmak için o kadar çok nedenimiz var ki. farkında mıyız? değiliz bence.