SON KIRINTILARI YOK EDEN BEYAZ GÜLLER ...

Doğum günü sürprizi telaşesi sabah mahmurluğu telaşesinin üstesinden gelince açılmış faltaşı gözlerle tanıdığım yüzleri geçirdim aklımdan.Çiçekçi ısrarla adresimi istemiş bütün ısrarlarıma karşın bana hala çok komik gelen bahanelerle çiçeklerin gizemli sahibi hakkında kimlik bilgilerini vermemekte oldukça kararlı davranmıştı.Haliyle meraklandım, adresi verdim.Bir süre sonra zarf içinde umut dolu, altında isim yazmayan bir notla birlikte bembeyaz, masum ve açmamış goncalarla 20 gül kokusu çaldı kapımı.Doğum günü sürprizi buna denirdi ama bu heyecan verici sürprizin sahibi kim olabilirdi; bana doğum günü sürprizi yapabilecek o kadar arkadaşım varken bu bilmeceyi çözmek zordu ve mutlu eden jestin hemen yanıbaşında çözülmeyi bekleyen bir bilmece duruyordu.Ama güllerin sahibinin ve çiçekçinin hesaplayamadığı bir şey vardı...telefon numarası ! Güllerimi bir süre izledikten sonra çiçekçinin numarasını internetten araştırmaktan alamadım kendimi.Adres sanki bir şeyler hatırlatır gibi oldu; çok önceden, yüzyıllar öncesinden adresin ait olduğu semtte tanıdığım birileri vardı...Yine beni şaşırtmamıştı.Yüreklice ne o mesajın altına adını yazabildi ne her olayda olduğu gibi olayı hak ettiği gibi yaşattı ...Gözümde hiç bir değeri yok o güllerin...nede içine konulan kartta olan bebek resminin ...ne acı ...hala ne bir şeye başlamasını sürdürmesini beceremediği gibi bitirmesini bile her olayda olduğu gibi başka şeylerin arkasına saklanarak yapması...

Yüreklice karşıma geçip yada telefon açıp kutlasaydı o zaman ona olan saygımın son kırıntıları hala yerinde duruyor olacaktı...Ama şimdi toz zerresi bile kalmadı ...Bu anlayan için çok şey ifade eder