SÖZÜN BİTTİĞİ NOKTA...

Annem bir süredir hasta, kendi özel işlerini dahi yapamıyor. Babamsa henüz genç bir erkek sayılır -annem de 52 yaşında-. Buna rağmen annemi hiç yalnız bırakmıyor, banyosunu yaptırıyor, yemek pişirip yediriyor. Saçlarını tarayıp, manikürünü yapıyor. Benim yardımımı istemiyor. Aşırı düşkünlüğü ve ilgisinden gözlerim yaşlar içerisinde ve "Ben de böyle bir sevgi istiyorum." diyorum. Babamsa sadece şunu söylüyor:

"Annenle evlendiğimizde bir leydi kadar asil, yüzüne bakmaya kıyamacağın kadar güzel ve bir o kadar da bana aşık bir kadındı o. Şimdi hasta ve bana ihtiyacı varken çeker gidersem, insanlığımı sorgularım."

Sözün bittiği nokta budur.

***İTİRAF.COM DAN