İTİRAF :)

Zaman zaman kafamı dağıtmak için zevkle okuduğum bir site var.Bu sitede okuduğum bazı itirafları paylaşmak istedim :) Herkese sağlıklı , mutlu ve bol paralı haftalar

***Az önce akşam yemekte ne olduğunu sormak için karıma telefon açtım. Telefona 6 yaşındaki oğlum çıktı, "Akşama ne yiyeceğiz, annene sor bakalım." dedim. "Badınbudu böpte varmış baba!" dedi benim aslan parçası oğlum. Sanırım eve gidince ben onu yiyeceğim.

***Çekirdek yerken kabuklarını etrafa ve üzerime o kadar çok dağıtıyorum ki, karım beni elektrik süpürgesiyle temizliyor.

***Oğluma beslenme hazırlıyorum. "Mandalina mı muz mu?" soruma, oğlum "Portakal" diye cevap veriyor. Ukalaca "Nasıl soyacaksın okulda?" dememle, benim düşünemediğim dumurluk cevap geliyor; "Ben değil anne, sen soyacaksın ve kapaklı bir kaba koyacaksın". Kocamın kahkaları eşliğinde ve utancımla "Peki oğlum" diyebiliyorum ancak.

***Gömlek cebimdeki sigara paketini görüp, "Ben sana kaç defa demedim mi? Bu pis şeyi bırakacaksın!" diye beni azarlayan kişi ne annem ne de babam, sadece 6 yaşındaki çok bilmiş oğlum.

***Bir alkış da ''Kitap yazsam Noel alır'' diyen sekreterimize gelsin lütfen...

***anne olur da, biz baba olamaz mıyız? Eğer bebeğinizin altını en az annesi kadar değiştiriyorsanız, karnı tok olduğu halde sallanarak uyumak istediğinde onu dizinizde sallıyorsanız, burnundaki minik ve şirin parçaları annesi gibi temizleyip nefesini rahatlatıyorsanız, kakasının kokusu size en güzel parfümden daha bir güzel geliyorsa, ağzında geveleyip geveleyip salya sümük perişan ettiği herhangi bir yiyeceği "Babba al mamma, babba al mamma" diye ısrarla ağzınıza tıkıştırmaya çalışıyorsa ve siz de bu nefis ikramı onu kırmayıp geri çevirmiyorsanız, 5 yaşına kadar tuvalet çıkışında poposunu silip temizliyorsanız; siz baba olmuşsunuz demektir. Yadırgayanlar olacaktır ama ben babayım, ikinci çocuğum olsun aynısını yine yaparım.

***Kızımla sabah yatakta oyun oynarken birden durdu ve “Anne yaaa, babam niye hala mezarda? Çıkıp oradan ne zaman yanımıza gelecek?” diye soru sordu. İçim ezilerek, “Anneciğim, baban yanımıza gelemez ama bizi görüyor ve seni çok seviyor” demem üzerine “Babam bizim yanımıza gelemiyorsa, biz ölüp onun yanına gidelim o zaman” dediğinde ne cevap vereceğimi bilemedim. Gözlerim doldu, kalbim sızladı ama hemen toparlanıp anlayacağı şekilde bir şeyler söyledim. İşte o an anladım ki; henüz üç yaşında olan kızım, meğerse sandığımdan daha çabuk büyüyordu ve sorgulamaya başlamıştı... Çok acil psikolojik destek almam gerektiğini böylelikle anlamış oldum.

***Nüfus cüzdanının fotokopisini kaybeden ve "Ya biri bulup da benden habersiz benimle evlenirse?" diye ağlayan kişiyi tanımıyorum. Kendisi kesinlikle arkadaşım değil.

***Parantez...Ufaklıkla ders çalışıyoruz. Soru aynen şöyle; ''Aşağıdaki öyküde ( ) ile belirtilen yerlere uygun noktalama işaretlerini koyalım.'' Ufaklık soruyu okuyor; ''Aşağıdaki öyküde parsintiz ile belirtilen yerlere uygun noktalama işaretlerini koyalım.'' Yerim senin parsintizlerini...

***Oldukça pahalıya aldığım göz kreminin ne işe yaradığını soran kocaya, "Hassas noktalar için." diyerek olayı kestirip atmamak ya da o kremi ayak parmaklarının arasına sürerken görürseniz şaşırmamak lazımmış. Artık hassas noktadan ne anladıysa?

***7 yaşındaki öğrencim, anne ve babasının sürekli kavga ettikleri için ayrıldıklarını buruk bir ifadeyle söylediğinde, bir çocuk için daha kötü ne olabilir diye düşünmüştüm. Bu cümlenin üzerine diğer öğrencimin, "Benim annemle babam da ayrı, annem başka bir adamla gitti." demesiyle yıkıldım, sadece sustum. Beterin beteri olduğunu bu kadar kısa sürede anladığım hiç olmamıştı. Şimdi neyi mi itiraf ediyorum? Bugün kocamı aldattım, akşam karıma yalan söyleyip sevgilimle buluştum vb. cümleleri övünülecek bir şeymiş gibi anlatanların; arkada neler bıraktıklarını görmeden, masum yüzlerdeki buruklukların vicdan azabını çekmeden, bir tebessümü bile hak etmediklerini buradan haykırmak istiyorum.